خدای کیمیاگر

خدای خوب و مهربانی داریم.حیف که قدر نمیدانیم! یکی از معجزات او این است که وقتی بااو اخلاص میورزی و عملی را هرچند کوچک برای "او" و فقط برای "او" انجام میدهی بیکباره همه وجود تو دگرگون میشود! اصلا چیز دیگری میشوی."مس" بودی حالا تبدیل به "طلا" میشوی.گناهکار بودی حالا نیکوکار میشوی! و خداوند چه خوب به ما تعلیم میدهد "شکرگزاری" را. اما ما چه میکنیم با نعمتهای او؟!  دست و پا وچشم وگوش وزبان اورا چگونه استفاده میکنیم؟! آزادی و آگاهی و قلم و بیان و...را در چه راهی بکار میگیریم؟در راه حرمت و محبت به دیگران یا در مسیر تهمت و هتاکی و آزار روحی آنها؟! و چه دردآور است این جور بهره گیری از نعمتهای چنان خدای خوبی؟! آری.ما بر عکس خدای خودمان نعمتها را به نقمت و بلا تبدیل میکنیم در آیه ۲۱۰سوره بقره خطر چنین کاری را گوشزد میکنند: ومن یبدل نعمه ا...من بعد ماجایته فان ا.‌شدید العقاب.مراقب باشیم که این استفاده بد و نادرست از نعمتهای الهی عقاب شدیدش را بدنبال دارد. حیف است که آدمی قدر نداند و بجای آنکه در معامله باخدا به پاداش های بی حد وحساب او دست یابد! به چنین عذاب وحشتناکی مبتلا گردد.بیاییم قدر فرصت گرانقدر حیات دنیا را بدانیم و لحظه لحظه آنرا در قدردانی و بهره گیری درست نعمتها و ایجاد محبت و دوستی وصفا استفاده کنیم که:وا...یرزق من یشاء بغیر حساب!

دست از مس وجود چومردان ره بشوی

تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی!

@namazesobh