یارب الحسین
سلام بر حسین..سلام بر او که زیباترین لحظات زندگیم با یاد او رقم خورده....
سلام بر او که طعم خوش عشق را در روضه ها و گریه های بر مصائب او تجربه کرده ام
سلام بر او که عاشورایش چنان شور آفرین است که نمیتوانی در وصفش سخنی بگویی
سلام بر او که همه خوبیها در زندگیم با او گره خورده....و همه خوبان زندگیم با او همراه بوده اند
سلام براو و لب تشنه اش!
سلام براو و زخمهای پیکرش!
زخمها..و تشنگی هایی که برای من بالاترین درس معرفت را بهمراه داشته...
که او بهترین درس ها را در صحنه عمل آموخت...
با فرزندانش...علی اکبرش...علی اصغر شیرخوارش...
با برادر باوفایش ابالفضل العباس..
با خواهر بی نظیرش زینب کبری..
با همه اصحاب و یاران عاشق و دلباخته و شجاع و ....خودش..
با گریه هایش در بی تابی برای وصل الهی...
با اشکهایش در حالت رضایت و تسلیم در مقابل معبود
و با صلابتش در دفاع از حق و حقیقت و انسانیت در سخت ترین شرایط..
با محبتش در پذیرش توبه راه بستگان بر خودش..
با حرص و غمش برای همراه ساختن همه در راه ماندگان به کاروان رستگاریش
......
و من چه ناتوانم در گفتن آنچه باید بگویم...
چه زیبا گفته شاعر...در یک کلام...
میکشی مرا حسین...میکشی مرا حسین....
آری ... حرکت حسین...قیامت انفسی را بر همگان معلوم ساخت..
پس از این حرکت بود که معلوم شد دلهای آماده کدام بود و دلهای قسی کدام!
روز عاشورا صحنه ای از قیامت بود.. چه خوب حسینیان از یزیدیان ممتاز شدند!
چه خوب راه فلاح از راه شقاوت ممتاز شد.. ومعلوم شد که چه کسانی حاضرند برای فلاح هزینه کنند
چه خوب عشق پاسخ داد...و چه خوب دنیاطلبی ناکازامدی خود را نشان داد
چه خوب حقیقت از اعتبار جداشد..و معلوم شد که اعتباریات در صحنه امتحان پشیزی ارزش ندارند
چه خوب معلوم شد که دل پاک سیاه و سفید نمیشناسد..غلام و حر ندارد.. پیر و جوان ندارد...
وای... چه معرفتی ..موج میزند در کربلا..از نوجوان نابالغ گرفته تا جوان رشید تا پیرمرد محاسن سفید..
و چه عشقی بیداد میکند....
همه اینها قیامتی بود که حسین در دلها بپا کرد..
و. همچنان این قیامت برپاست.. در دلهای عاشقان حسین..
و یقینا این دلها را بانور حقیقت آشنا میسازد...
خدایا ما را بی بهره از این عاشورا بیرون مبر...
خدایا بحق حسین بحق زینب بحق دستهای بریده ابالفضل. بحق شیرخوار..
رزق عاشورایی ما را قیامتی انفسی.. تحولی درونی.. قرار بده..
آمین یا رب العالمین