در مسیر "شدن"

انسان موجودی است که در مسیر "شدن" حرکت میکند یعنی قرار است که وقت "رفتن" از دنیا به نهایت رشد خودش رسیده باشد و همه استعدادهایش فعلیت یافته باشند.بنابراین او همواره در حال شکفتن است و توقف ویا پس رفت برایش مناسب نیست .به همین دلیل است که تنها آگاهیهایی برایش واقعا مفید است که نقشی در این تحول داشته باشند و بسیاری از اطلاعاتی که امروزه ما فرا میگیریم از چنین خاصیتی بسیار فاصله دارند و معلوم نیست که قرار است چه " دردی" از ما را درمان کنند! جالب اینجاست که بخش بیشتر اطلاعاتی که از آغاز راه تا پایان بما داده میشود بگونه ای است که حتی یکبار هم در صحنه زندگی برای ما کارگشا نبوده اند! و بسیار کم اتفاق افتاده که باخود گفته باشیم که چه خوب شد این نکته را در فلان کلاس یادرس فراگرفته بودم که در این حادثه از آن بهره جستم!  و اینچنین است که علوم بی ثمر امروزه بسیارند و این ماهستیم که باید دست به انتخاب بزنیم و از عمر و استعداد و فرصتهای خود  درست بهره بگیریم. در دعاها میخوانیم که (اعوذ بک من علم لاینفع) یعنی از علم بی ثمر به خدا پناه میبرم. همچنانکه در سخنی از امام صادق ع نقل شده است که فرمودند: العلم یهتف بالعمل و الا ارتحل یعنی علم آدمی را به عمل فرامیخواند و اگر عمل بدنبالش نباشد آن علم از بین میرود.یعنی اساسا تا "عمل" نباشد علمی باقی نمیماند! بی جهت نیست که هیچ عاملی هم باندازه عمل افراد نمیتواند بر دیگران موثر باشد  و چقدر امروزه  "علم" از "عمل" فاصله گرفته است!

نه من ز بی عملی در جهان ملولم وبس

ملالت علما هم زعلم بی عمل است!

@namazesobh