لب شیرین

آیا تابحال هیچ وقت باین مساله فکر کرده اید که تلخی وشیرینی بیش از آنکه به بیرون از ما وابسته باشد به درون ما ارتباط دارد؟ بنابراین با تغییر افکار درونی ما تلخ ها شیرین میشوند و شیرین ها تلخ؟!  و اساسا کار رسولان الهی همین است که این تعالیم را به ما بیاموزند. البته آنان که جز به ظاهر مادی و دنیوی نمیاندیشند شاید باورش برایشان دشوار باشد اما حقیقت بسیار عمیقتر و وسیعتر از چنان نگاه حقیر و کوتاهی است.کافی است قدری به جهان بیکران درون خودت بیندیشی تا به گوشه ای از امکانات وسیع و عمیقی که در اختیار توست پی ببری.بی جهت نیست که اهل معرفت آن همه بر معرفت نفس اصرار میورزیده اند.در آیه ۱۴۶ آل عمران به کسانی اشاره میکند که تحت تربیت انبیای الهی به چنان معرفتی دست می یابند که در برابر هیچ سختی و مصیبت ظاهری در دنیا سر خم نمیکنند و ثابت و استوار در کنار آن مردان الهی می ایستند:

و کاین من نبی قاتل معه ربیون کثیرفما وهنوا لما اصابهم فی سبیل ا...و ما ضعفوا و مااستکانوا وا...یحب الصابرین.

دلیل این صبر و ایستادگی همین است که  دیدگاه آنها نسبت به خداوند و افعال الهی کاملا تغییر یافته و دریافته اند که از " لب شیرین" آن یار جز آنچه خوش عاقبت است صادر نمیشود.پس جفای واقعی اینست که در برابر او تسلیم نباشی!  درک این حلاوت و شیرینی حقیقی اثر همان معرفتی است که تنها در سایه تعالیم آسمانی و تحت تربیت مردان الهی حاصل میشود.و چه خوش سرود سعدی علیه الرحمه:

مالک ملک وجود حاکم رد و قبول

هرچه کند "جور" نیست ور تو بنالی جفاست!

...سعدی از اخلاق دوست هرچه برآید نکوست

کو همه دشنام گو کز "لب شیرین" دعاست!

@namazesobh