پروای دوست

شاید یکی از جملات کلیدی که در طول زندگی دینی خود بسیار شنیده ایم عبارت(اتقوا ...) باشد که اتفاقا بدلیل زیاد شنیدن گویا اثر خودش را از دست داده در حالی که حاوی نکات بسیار مهمی است. در حقیقت هر وقت انسان از خداوند فاصله و لو کوتاهی میگیرد بدلیل اینستکه بهمان میزان به "غیراو" دل میبندد و نزدیک میشود! و همین بزرگترین اشتباه اوست! زیرا همه چیز مظهری از خود اوست و در نتیجه بهترین تکیه گاه باز هم خود اوست! یعنی در هیچ حالی نباید این توهم برایش پیدا شود که خودش را در نزد کسی بخواهد عزیز کند به بهای اینکه لحظاتی از خدا غافل شود!  زیرا غفلت از او هزینه سنگینی دارد.دیگر باید بدون پشتوانه او حرکت کند! و این بسیار سهمگین است! و انسان عاقل هیچگاه چنین کاری نمیکند.لذا همواره مراقب است که "پروای او" را از دست ندهد .و اینچنین است که "اتقواا..." به تابلویی همیشگی در مقابل چشمانش تبدیل میشود.خداوند در آیه ۲۸۳و۲۸۴ سوره بقره اشاره میکند که اگر کسی بشما اعتماد کرد و شما را امین خود قرار داد ، پروای خدا را داشته باشید و جانب امانت را رعایت کنید زیرا همه آنچه در آسمانها و زمین است در ید قدرت اوست و او از نهان و آشکار شما مطلع است.....

آری!  اگر پروای اورا داشته باشی خویت بهاری میشود ووجودت گلستان!

بی تو هستم چون زمستان خلق از من در عذاب

باتو هستم چون گلستان خوی من خوی بهار....

@namazesobh