تقوی و رهایی

در آیه معروف مربوط به روزه ماه رمضان در سوره بقره میخوانیم که هدف  از روزه را رسیدن به سپر"تقوی" معرفی میکند(لعلکم تتقون) .اما براستی ترک خوردن و آشامیدن چه ارتباطی با تقوی دارد؟ چگونه است که اهدافی اینچنین در سایه دور شدن از جسم و جسمانیات حاصل میشود؟چرا هرچه به امور مادی و دنیوی نزدیک میشویم از معنویت و خدایی بودن دور میشویم؟ معلوم میشود که ارتباطی تنگاتنگ میان این دو برقرار است.هرچه بهره های دنیوی افزوده میشود زمینه برای دورشدن از نتایج اخروی بیشتر فراهم میشود.و لذاست که اولیای الهی همواره از شهرت و مورد توجه واقع شدن فرار میکردند.بهرجهت نکته مهم اینست که هویت حقیقی انسان در همین بستر شکل میگیرد،دربستر جداشدن از تعلقات دنیوی و توجه و تذکر نسبت به حقایق الهی.واین امر باز مستلزم معرفت است.باید بدانی که همه ظواهر جذاب و پرطرفدار دنیا ، خواب و خیالی بیش نیست .باید توجه کنی که حقیقت تو فراتر از  دنیا و مافیهاست! و هیچیک از ملاکهای رشد و توسعه و موفقیت در دنیا  نمیتواند معیارهای رشد حقیقی ماباشد.اینجاست که رمز ارتباط تقوی و پرهیز از ظواهر دنیا مشخص میشود.معلوم میشود که همه ابزارهایی که بعنوان ابزار معرفت، خداوند بما عنایت کرده است باید در جهت حیات حقیقی مورد بهره و استفاده قرارگیرد.و همه برنامه های الهی در جهت ترغیب و تشویق انسان به آن حیات حقیقی است...

فردا که پیشگاه "حقیقت شود پدید

شرمنده رهروی که عمل بر "مجاز"کرد!

@namazesobh